Pole pole!
28 Maart 2014 | Tanzania, Mikumi
Habari!
We zijn nu (alweer!!!!) bijna 2 maanden in Tanzania. We hebben veel lesgegeven, genoten van en met de kinderen, al veel van de omgeving gezien en bijzondere momenten beleefd. Dit weekend zullen we naar het noorden van Tanzania trekken om nog meer van dit bijzondere en prachtige land te zien!
POLE POLE!
Van tevoren wisten we wel dat veel dingen anders zouden lopen dan gepland en dat niets gaat zoals je denkt dat het gaat. Toch staan we elke keer weer voor verrassingen en kijken we er steeds van op dat dingen niet doorgaan, anders lopen of al gedaan zijn.
Tijdens de toetsweek op school waren wij bijvoorbeeld ook als surveillanten ingeroosterd. Tijdens de eerste toetsen van de dag surveilleerden we in de klassen die we hadden afgesproken. Vervolgens stonden we alle drie regelmatig voor lege lokalen, waren er al andere surveillanten bezig en waren de toetsen vaak al gemaakt. Na vier keer voor niets naar school gelopen te zijn merkten we dat we het ‘pole pole’ van de Tanzanianen toch nog niet volledig beheersen…...POLE POLE!
Ook gedurende ‘gewone’ schooldagen worden we elke keer verrast. Vooral afgelopen week ging compleet anders dan gepland, met als hoogte(of diepte)punt de donderdagochtend waarop we op het drassige schoolplein stonden en werden bestormd door 60 kleuters die blijkbaar niet in de klas hoefden te zitten. De kinderen waren enorm druk, sloegen elkaar, daagden elkaar (en ons!!) uit en wisten van gekkigheid niet wat ze moesten doen. Onbegrijpelijk hoe dit soort dingen kunnen gebeuren. Als er in Nederland één minuut geen pleinwacht op het schoolplein loopt, stressen we al om zo snel mogelijk naar buiten te gaan. Hier maken de kinderen elkaar bijna af buiten en de leerkrachten blijven rustig binnen zitten, ze zijn te druk…….POLE POLE!
Niet alleen op school, maar ook in het dagelijks leven merken we dat de Tanzanianen zich niet zo druk maken. Toen Jonne naar Iringa was zijn Marieke en Iris naar Mikumi Touristcentre gegaan om met Ludovic alvast wat afspraken te maken over de tour door het National park. We hadden om 5 uur afgesproken. Joseph ging met ons mee om in het Swahili te vertellen wat onze plannen waren als hij ons Engels niet zou verstaan. Rond 5 uur waren wij bij het Touristcentre, er werd gebeld naar Ludovic, maar hij was er nog niet. Hij was nog op de markt en zou er over drie kwartier zijn. Rond zes uur was Ludovic er. Wij gingen naar zijn kantoortje waar twee studentes van de VETA zaten (die eigenlijk niets te doen hadden). Eentje zat achter een enorm bureau en de ander ging drankjes voor ons halen en bleef daarna bij ons zitten. Nadat we wat te drinken hadden gekregen, zette Ludovic een dvd aan. Het was een documentaire over een Britse man die vertelde over verschillende dieren.
Tussendoor vertelde Ludovic verschillende dingen over wat er op de dvd te zien was, maar ook over de Tanzaniaanse cultuur en stelde vragen over Nederland. Marieke en Iris vroegen zich af of ze het ooit nog zouden gaan hebben over volgende week zaterdag… Toen de zeehonden in beeld kwamen, hoorden we Joseph en de andere twee studentes steeds over ‘samaki’ praten, wat vis betekent in het Kiswahili. Ze dachten dat een zeehond een vis was. Die dieren hadden ze nog nooit gezien. Nadat wij ze hadden uitgelegd dat het geen vissen waren, gingen we het eindelijk over hetgeen hebben waar we voor kwamen: onze tour door Mikumi National park! Nadat we alles besproken hadden, waren we inmiddels twee uur verder……..POLE POLE!
De mensen in Tanzania doen vooral heel rustig aan maar zijn ook ontzettend behulpzaam, vriendelijk en vrolijk. We maken vaak een praatje met de lokale bevolking (soms in Kiswahili!). Veel mensen vragen dan waar we vandaan komen en dan blijkt dat ‘Holland’ of ‘The Netherlands’ niet bij iedereen bekend is als een plaats op de wereld. We hebben gemerkt dat je vaak de namen van verschillende bekende Nederlandse internationals (voetballers) moet noemen (zoals ‘Ven Pursie’, ‘Ardjen Robbe’, ‘VenderVurt’ en ‘VenderSar’) om te vertellen waar je vandaan komt. Dan valt het kwartje, ben je direct hun rafiki (vriend), krijg je een stevige handdruk en een big smile!
FEEL FREE TO SPEAK ENGLISH PROJECT
We zijn alweer een hele tijd bezig met lesgeven en geven verschillende vakken aan verschillende klassen. We hebben ervaren dat vooral de Engelse taal een groot probleem is op deze (ENGLISH Medium Primary) school. De leerlingen krijgen veel les in het schrijven in het Engels, maar les in het spreken van de taal krijgen ze niet. Dat is toch een beetje vreemd, aangezien de leerkrachten regelmatig roepen: ‘SPEAK ENGLISH!’ als de leerlingen in Kiswahili spreken. We hebben gemerkt dat de leerlingen bang zijn om fouten te maken, verlegen zijn en simpelweg niet weten hoe ze in het Engels antwoord moeten geven op een vraag.
De lessen Engels die wij geven zijn gericht op spreken. Aan de hand van leuke en leerzame opdrachtjes werken we met de leerlingen aan hun spreekvaardigheid. Omdat ook de Headteacher aangaf dat spreken zo’n probleem is, hebben wij besloten om er een project van te maken, genaamd het ‘Feel Free To Speak English Project’. We schrijven een rapport van dit project waarin we uitleggen wat de doelen zijn, wat de leerkracht kan doen en welke oefeningen en opdrachten er gebruikt kunnen worden. Dit rapport zullen we doorgeven aan de volgende studenten die hier aan het werk gaan, zij zullen dit project dan voortzetten. Ook krijgen de leerkrachten dit rapport zodat ook zij hun aandeel er in kunnen hebben.
We willen de leerkrachten betrekken bij dit project, op die manier is de kans groter dat er ook daadwerkelijk iets mee gedaan wordt. Afgelopen week hebben we tijdens een vergadering ons project gepresenteerd en ideeën uitgewisseld met de leerkrachten. Een aantal leerkrachten was zeer enthousiast en kwamen zelf met goede ideeën. Na april zullen wij weer een vergadering organiseren om weer samen met de leerkrachten aan het werk te gaan!
Wij zijn erg enthousiast, de leerlingen vinden de opdrachten geweldig en zelfs een aantal leerkrachten is geïnteresseerd. Daarom hopen we dat na ons vertrek er weer nieuwe studenten zullen komen die dit project weer een boost kunnen geven (we hopen dat de leerkrachten er iets mee blijven doen, maar we weten ook dat dit vaak niet gebeurt).
MIKUMI NATIONAL PARK 22-3-14
Zaterdagochtend om zeven uur werden we door onze gids, Jacob (die student tourisme is aan de VETA, praktijkopleiding, in Mikumi) opgehaald. Na een kort ritje richting de ingang van het National Park betaalden we (waarbij we zeer veel geduld moesten hebben….POLE POLE!) de entree en konden we beginnen aan deze onvergetelijke dag. Nadat we plaats hadden genomen op het dak van de auto, werden we direct begroet door de eerste olifanten, impala’s en bavianen. Deze indrukwekkende eerste begroeting bezorgde ons kippenvel en een gelukzalig gevoel! Onze gids begeleidde ons door het park, bracht ons naar de mooiste plekken en zorgde ervoor dat we heel veel dieren konden zien! Verschillende groepen olifanten, giraffes, buffalo’s, zebra’s en bavianen zorgden ervoor dat wij onze ogen uitkeken en lieten onze camera’s overuren draaien! Geweldig om deze dieren eens in hun natuurlijke leefomgeving te zien in plaats van in de (veeeeel te kleine) hokken in de dierentuin! Vooral de babyolifantjes, babygiraffes en zebraveulens zorgden regelmatig voor ‘ahhhh’-momenten.
Terwijl we over de stoffige wegen reden, merkte onze gids steeds tussen al het groen heel veel dieren op. Hij zag bijvoorbeeld een leeuw die we vervolgens zijn gevolgd naar het watertje waar de leeuw op haar gemakje begon te drinken, wauw! Ook wees de gids ons op verschillende varanen, bijzondere vogels en andere dieren. Na de lunch reden we naar de ‘Hippo pool’ waar we naar het wateroppervlak staarden, wachtend op een nijlpaard die even zijn kop boven water uit zou steken, dat gebeurde regelmatig!
Na een lange en meer dan geweldige dag kwamen we met een dikke laag stof op onze ruggen, heel veel foto’s en een geweldig gevoel weer terug bij het Touristcentre. Na twee Kilimanjarobiertjes(om deze mooie dag goed af te sluiten)waren we ontzettend moe en besloten we om de volgende ochtend maar een keertje niet braaf naar de kerk te gaan, pole sana!
VERJAARDAG MARIEKE 24-3-14
Op maandag 24 maart was Marieke jarig, zij vertelt hieronder hoe zij deze bijzondere verjaardag op deze bijzondere plek beleefd heeft:
Mijn 20e verjaardag in Tanzania… een dag die ik NOOIT meer ga vergeten!
Zondagavond viel net voordat we gingen eten bij de zusters de stroom uit. Perfect moment om in het pikdonker naar het huis van de zusters te lopen. Eenmaal aangekomen bij de zusters werd ik totaal verrast door de zusters die met zijn allen ‘happy birthday to Marikeeee, happy birthday to Marikeee… how old are you now?’ begonnen te zingen. Dit verrassingsfeestje hadden Iris en Jonne voor mij geregeld (ik had niks door ook al had zuster Gisèle de verrassing bijna verpest door er over te beginnen waar ik bij was) Ook Iris en Jonne wisten niet dat de zusters een heel kinderkoor hadden opgetrommeld. Een hele groep meisjes die hier bij de school slapen, verzamelden zich in de keuken en zongen zo hard en zo lang als ze konden. Ik kreeg een bloemenkrans om en een vaasje met nepbloemen en vervolgens werd ik naar de eettafel begeleid. De zusters hadden goed hun best gedaan: mijn kant van de tafel was heel mooi versierd en ik had zelfs een verjaardagsstoel(versierd met een kitenga)! Zuster Godliva had heerlijk gekookt (onder andere hele zoute soep wat niemand kon waarderen behalve wij, wat de zusters natuurlijk helemaal niet begrepen). Na het eten maakten de zusters de koelkast open (letterlijk: de deur er vanaf halen want de koelkastdeur is al heel lang stuk) en haalden er Kilimanjarobier, soda en alcoholvrije Bavaria uit. Grappig dat ze hier BavarIEa zeggen en niet BaVAria zoals wij dat doen en het beschrijven als soda(frisdrank). Wij dronken ieder een Kilimanjaro en Jonne had haar flesje nog niet op of zuster Teopista had alweer een nieuwe voor haar neus gezet. We hebben vervolgens met de zusters enorm gelachen over de lessen die wij geven (dat ze het zo bizar vinden dat wij olifanten, krokodillen en leeuwen nadoen in de klas), over de kinderen in de kleuterklassen en vooral ook om elkaar (zoals om zuster Gisèle die steeds in slaap viel wat de anderen enorm grappig vonden). Aan het eind van de avond hebben de zusters ons een communielied in het Swahili geleerd. Ze gaan ons ooit de volledige tekst van het lied geven zodat we een keer kunnen meezingen in de kerk! Dit lied (en eigenlijk alle andere liedjes die we hier leren) blijven eeuwig in ons hoofd hangen. We lopen de hele dag liedjes te neuriën die de kinderen of de zusters hier zingen. Na het zingen werden we enorm verrast door opnieuw zingende zusters alleen dit keer met een cadeau! We kregen alle drie een super mooie kitenga uit Nigeria(deze zijn volgens de Tanzanianen van de allerbeste kwaliteit). Dit noemden zij een klein cadeau, maar wij zien het als iets heel speciaals! Op maandag stonden wij dus met onze kitenga’s om in de klas! Dit verassingsfeestje was nog maar het begin van mijn verjaardag, want de volgende dag was ik pas echt jarig!
Op maandagochtend kwam Jonne onze slaapkamer binnen met twee dikke boterhammenkorsten (bij gebrek aan taart) met daarop twintig brandende kaarsjes! Niet veel later stond zuster Resitituta zingend voor ons guesthouse om mij een échte verjaardagscake te geven. We hebben ’s middags het uitblazen van de kaarsjes dus nog eens goed overgedaan met een echte taart! In de middag hebben we heerlijk gezwommen in het minizwembadje bij TanSwiss (een hotel en restaurant dat van een Zwitserse man en Tanzaniaanse vrouw is wat we na twee maanden pas ontdekt hebben) want het was zoooo warm! ’s Avonds hadden we ons feestelijk aangekleed en voelden we ons zwaar overdressed toen we tussen de Tanzanianen liepen (wat een jurkje, mascara en los haar al niet kunnen doen!). We hebben heerlijk gegeten en als toetje kregen we een overheerlijke chocoladeverjaardagscake waarop ‘happy birthday Marieke’ stond. Aan het eind van de avond kreeg ik van Iris en Jonne een super leuke rugzak gemaakt van allerlei verschillende stofjes!
Mijn verjaardag was geweldig! Ik kan het wel aanraden, je verjaardag vieren in Tanzania!
AFSCHEID VAN ZUSTER LEMECK
We zijn voorlopig nog niet weg uit Tanzania, maar toch moeten we nu al afscheid nemen van mensen. Onze favoriete zuster, zuster Lemeck, wordt overgeplaatst naar een andere school. Als wij in mei weer terugkomen in Mikumi is zij waarschijnlijk al weg. We vinden het ontzettend jammer dat de altijd vrolijke zuster Lemeck met de meer dan geweldige lach ons niet meer op kan vrolijken als dat even nodig is! We hopen haar in mei nog eens op te zoeken, we missen haar nu al!
REIZEN IN APRIL
Omdat de kinderen in april vakantie hebben, hebben wij ook de kans om meer van het land te zien! Tijd om met een volgepropte backpack met het o zo betrouwbare openbare vervoer van Tanzania te vertrekken richting het noorden. We zullen eerst met de bus naar Morogoro rijden (samen met twee verloskunde-studenten die we deze week in Mikumi hebben ontmoet en helaas vanaf zondag niet meer in Tanzania zullen zien!). Daar zullen we een nachtje slapen om de volgende ochtend aan de lange busreis (ongeveer 10 á 12 uur) naar Arusha te beginnen. Na twee dagen bivakkeren in de Backpackerslodge zullen we beginnen aan een 5-daagse tour naar de NgoroNgoroCrater, de Serengeti en lake Manyara. We slapen in tentjes en worden door een gids rondgeleid in de verschillende parken. Verder hebben we nog niet gepland wat we gaan doen, we zullen dit in Arusha uitzoeken. We moeten ‘even’ naar Kenia voor ons visum en maken dan natuurlijk gebruik van de situatie om ook in Kenia het een en ander te doen en te zien!
We hebben er ontzettend veel zin in en zijn na al het werken stiekem ook wel een beetje toe aan vakantie!
Tutaonana baadaye!
Jonne, Iris en Marieke
We zijn nu (alweer!!!!) bijna 2 maanden in Tanzania. We hebben veel lesgegeven, genoten van en met de kinderen, al veel van de omgeving gezien en bijzondere momenten beleefd. Dit weekend zullen we naar het noorden van Tanzania trekken om nog meer van dit bijzondere en prachtige land te zien!
POLE POLE!
Van tevoren wisten we wel dat veel dingen anders zouden lopen dan gepland en dat niets gaat zoals je denkt dat het gaat. Toch staan we elke keer weer voor verrassingen en kijken we er steeds van op dat dingen niet doorgaan, anders lopen of al gedaan zijn.
Tijdens de toetsweek op school waren wij bijvoorbeeld ook als surveillanten ingeroosterd. Tijdens de eerste toetsen van de dag surveilleerden we in de klassen die we hadden afgesproken. Vervolgens stonden we alle drie regelmatig voor lege lokalen, waren er al andere surveillanten bezig en waren de toetsen vaak al gemaakt. Na vier keer voor niets naar school gelopen te zijn merkten we dat we het ‘pole pole’ van de Tanzanianen toch nog niet volledig beheersen…...POLE POLE!
Ook gedurende ‘gewone’ schooldagen worden we elke keer verrast. Vooral afgelopen week ging compleet anders dan gepland, met als hoogte(of diepte)punt de donderdagochtend waarop we op het drassige schoolplein stonden en werden bestormd door 60 kleuters die blijkbaar niet in de klas hoefden te zitten. De kinderen waren enorm druk, sloegen elkaar, daagden elkaar (en ons!!) uit en wisten van gekkigheid niet wat ze moesten doen. Onbegrijpelijk hoe dit soort dingen kunnen gebeuren. Als er in Nederland één minuut geen pleinwacht op het schoolplein loopt, stressen we al om zo snel mogelijk naar buiten te gaan. Hier maken de kinderen elkaar bijna af buiten en de leerkrachten blijven rustig binnen zitten, ze zijn te druk…….POLE POLE!
Niet alleen op school, maar ook in het dagelijks leven merken we dat de Tanzanianen zich niet zo druk maken. Toen Jonne naar Iringa was zijn Marieke en Iris naar Mikumi Touristcentre gegaan om met Ludovic alvast wat afspraken te maken over de tour door het National park. We hadden om 5 uur afgesproken. Joseph ging met ons mee om in het Swahili te vertellen wat onze plannen waren als hij ons Engels niet zou verstaan. Rond 5 uur waren wij bij het Touristcentre, er werd gebeld naar Ludovic, maar hij was er nog niet. Hij was nog op de markt en zou er over drie kwartier zijn. Rond zes uur was Ludovic er. Wij gingen naar zijn kantoortje waar twee studentes van de VETA zaten (die eigenlijk niets te doen hadden). Eentje zat achter een enorm bureau en de ander ging drankjes voor ons halen en bleef daarna bij ons zitten. Nadat we wat te drinken hadden gekregen, zette Ludovic een dvd aan. Het was een documentaire over een Britse man die vertelde over verschillende dieren.
Tussendoor vertelde Ludovic verschillende dingen over wat er op de dvd te zien was, maar ook over de Tanzaniaanse cultuur en stelde vragen over Nederland. Marieke en Iris vroegen zich af of ze het ooit nog zouden gaan hebben over volgende week zaterdag… Toen de zeehonden in beeld kwamen, hoorden we Joseph en de andere twee studentes steeds over ‘samaki’ praten, wat vis betekent in het Kiswahili. Ze dachten dat een zeehond een vis was. Die dieren hadden ze nog nooit gezien. Nadat wij ze hadden uitgelegd dat het geen vissen waren, gingen we het eindelijk over hetgeen hebben waar we voor kwamen: onze tour door Mikumi National park! Nadat we alles besproken hadden, waren we inmiddels twee uur verder……..POLE POLE!
De mensen in Tanzania doen vooral heel rustig aan maar zijn ook ontzettend behulpzaam, vriendelijk en vrolijk. We maken vaak een praatje met de lokale bevolking (soms in Kiswahili!). Veel mensen vragen dan waar we vandaan komen en dan blijkt dat ‘Holland’ of ‘The Netherlands’ niet bij iedereen bekend is als een plaats op de wereld. We hebben gemerkt dat je vaak de namen van verschillende bekende Nederlandse internationals (voetballers) moet noemen (zoals ‘Ven Pursie’, ‘Ardjen Robbe’, ‘VenderVurt’ en ‘VenderSar’) om te vertellen waar je vandaan komt. Dan valt het kwartje, ben je direct hun rafiki (vriend), krijg je een stevige handdruk en een big smile!
FEEL FREE TO SPEAK ENGLISH PROJECT
We zijn alweer een hele tijd bezig met lesgeven en geven verschillende vakken aan verschillende klassen. We hebben ervaren dat vooral de Engelse taal een groot probleem is op deze (ENGLISH Medium Primary) school. De leerlingen krijgen veel les in het schrijven in het Engels, maar les in het spreken van de taal krijgen ze niet. Dat is toch een beetje vreemd, aangezien de leerkrachten regelmatig roepen: ‘SPEAK ENGLISH!’ als de leerlingen in Kiswahili spreken. We hebben gemerkt dat de leerlingen bang zijn om fouten te maken, verlegen zijn en simpelweg niet weten hoe ze in het Engels antwoord moeten geven op een vraag.
De lessen Engels die wij geven zijn gericht op spreken. Aan de hand van leuke en leerzame opdrachtjes werken we met de leerlingen aan hun spreekvaardigheid. Omdat ook de Headteacher aangaf dat spreken zo’n probleem is, hebben wij besloten om er een project van te maken, genaamd het ‘Feel Free To Speak English Project’. We schrijven een rapport van dit project waarin we uitleggen wat de doelen zijn, wat de leerkracht kan doen en welke oefeningen en opdrachten er gebruikt kunnen worden. Dit rapport zullen we doorgeven aan de volgende studenten die hier aan het werk gaan, zij zullen dit project dan voortzetten. Ook krijgen de leerkrachten dit rapport zodat ook zij hun aandeel er in kunnen hebben.
We willen de leerkrachten betrekken bij dit project, op die manier is de kans groter dat er ook daadwerkelijk iets mee gedaan wordt. Afgelopen week hebben we tijdens een vergadering ons project gepresenteerd en ideeën uitgewisseld met de leerkrachten. Een aantal leerkrachten was zeer enthousiast en kwamen zelf met goede ideeën. Na april zullen wij weer een vergadering organiseren om weer samen met de leerkrachten aan het werk te gaan!
Wij zijn erg enthousiast, de leerlingen vinden de opdrachten geweldig en zelfs een aantal leerkrachten is geïnteresseerd. Daarom hopen we dat na ons vertrek er weer nieuwe studenten zullen komen die dit project weer een boost kunnen geven (we hopen dat de leerkrachten er iets mee blijven doen, maar we weten ook dat dit vaak niet gebeurt).
MIKUMI NATIONAL PARK 22-3-14
Zaterdagochtend om zeven uur werden we door onze gids, Jacob (die student tourisme is aan de VETA, praktijkopleiding, in Mikumi) opgehaald. Na een kort ritje richting de ingang van het National Park betaalden we (waarbij we zeer veel geduld moesten hebben….POLE POLE!) de entree en konden we beginnen aan deze onvergetelijke dag. Nadat we plaats hadden genomen op het dak van de auto, werden we direct begroet door de eerste olifanten, impala’s en bavianen. Deze indrukwekkende eerste begroeting bezorgde ons kippenvel en een gelukzalig gevoel! Onze gids begeleidde ons door het park, bracht ons naar de mooiste plekken en zorgde ervoor dat we heel veel dieren konden zien! Verschillende groepen olifanten, giraffes, buffalo’s, zebra’s en bavianen zorgden ervoor dat wij onze ogen uitkeken en lieten onze camera’s overuren draaien! Geweldig om deze dieren eens in hun natuurlijke leefomgeving te zien in plaats van in de (veeeeel te kleine) hokken in de dierentuin! Vooral de babyolifantjes, babygiraffes en zebraveulens zorgden regelmatig voor ‘ahhhh’-momenten.
Terwijl we over de stoffige wegen reden, merkte onze gids steeds tussen al het groen heel veel dieren op. Hij zag bijvoorbeeld een leeuw die we vervolgens zijn gevolgd naar het watertje waar de leeuw op haar gemakje begon te drinken, wauw! Ook wees de gids ons op verschillende varanen, bijzondere vogels en andere dieren. Na de lunch reden we naar de ‘Hippo pool’ waar we naar het wateroppervlak staarden, wachtend op een nijlpaard die even zijn kop boven water uit zou steken, dat gebeurde regelmatig!
Na een lange en meer dan geweldige dag kwamen we met een dikke laag stof op onze ruggen, heel veel foto’s en een geweldig gevoel weer terug bij het Touristcentre. Na twee Kilimanjarobiertjes(om deze mooie dag goed af te sluiten)waren we ontzettend moe en besloten we om de volgende ochtend maar een keertje niet braaf naar de kerk te gaan, pole sana!
VERJAARDAG MARIEKE 24-3-14
Op maandag 24 maart was Marieke jarig, zij vertelt hieronder hoe zij deze bijzondere verjaardag op deze bijzondere plek beleefd heeft:
Mijn 20e verjaardag in Tanzania… een dag die ik NOOIT meer ga vergeten!
Zondagavond viel net voordat we gingen eten bij de zusters de stroom uit. Perfect moment om in het pikdonker naar het huis van de zusters te lopen. Eenmaal aangekomen bij de zusters werd ik totaal verrast door de zusters die met zijn allen ‘happy birthday to Marikeeee, happy birthday to Marikeee… how old are you now?’ begonnen te zingen. Dit verrassingsfeestje hadden Iris en Jonne voor mij geregeld (ik had niks door ook al had zuster Gisèle de verrassing bijna verpest door er over te beginnen waar ik bij was) Ook Iris en Jonne wisten niet dat de zusters een heel kinderkoor hadden opgetrommeld. Een hele groep meisjes die hier bij de school slapen, verzamelden zich in de keuken en zongen zo hard en zo lang als ze konden. Ik kreeg een bloemenkrans om en een vaasje met nepbloemen en vervolgens werd ik naar de eettafel begeleid. De zusters hadden goed hun best gedaan: mijn kant van de tafel was heel mooi versierd en ik had zelfs een verjaardagsstoel(versierd met een kitenga)! Zuster Godliva had heerlijk gekookt (onder andere hele zoute soep wat niemand kon waarderen behalve wij, wat de zusters natuurlijk helemaal niet begrepen). Na het eten maakten de zusters de koelkast open (letterlijk: de deur er vanaf halen want de koelkastdeur is al heel lang stuk) en haalden er Kilimanjarobier, soda en alcoholvrije Bavaria uit. Grappig dat ze hier BavarIEa zeggen en niet BaVAria zoals wij dat doen en het beschrijven als soda(frisdrank). Wij dronken ieder een Kilimanjaro en Jonne had haar flesje nog niet op of zuster Teopista had alweer een nieuwe voor haar neus gezet. We hebben vervolgens met de zusters enorm gelachen over de lessen die wij geven (dat ze het zo bizar vinden dat wij olifanten, krokodillen en leeuwen nadoen in de klas), over de kinderen in de kleuterklassen en vooral ook om elkaar (zoals om zuster Gisèle die steeds in slaap viel wat de anderen enorm grappig vonden). Aan het eind van de avond hebben de zusters ons een communielied in het Swahili geleerd. Ze gaan ons ooit de volledige tekst van het lied geven zodat we een keer kunnen meezingen in de kerk! Dit lied (en eigenlijk alle andere liedjes die we hier leren) blijven eeuwig in ons hoofd hangen. We lopen de hele dag liedjes te neuriën die de kinderen of de zusters hier zingen. Na het zingen werden we enorm verrast door opnieuw zingende zusters alleen dit keer met een cadeau! We kregen alle drie een super mooie kitenga uit Nigeria(deze zijn volgens de Tanzanianen van de allerbeste kwaliteit). Dit noemden zij een klein cadeau, maar wij zien het als iets heel speciaals! Op maandag stonden wij dus met onze kitenga’s om in de klas! Dit verassingsfeestje was nog maar het begin van mijn verjaardag, want de volgende dag was ik pas echt jarig!
Op maandagochtend kwam Jonne onze slaapkamer binnen met twee dikke boterhammenkorsten (bij gebrek aan taart) met daarop twintig brandende kaarsjes! Niet veel later stond zuster Resitituta zingend voor ons guesthouse om mij een échte verjaardagscake te geven. We hebben ’s middags het uitblazen van de kaarsjes dus nog eens goed overgedaan met een echte taart! In de middag hebben we heerlijk gezwommen in het minizwembadje bij TanSwiss (een hotel en restaurant dat van een Zwitserse man en Tanzaniaanse vrouw is wat we na twee maanden pas ontdekt hebben) want het was zoooo warm! ’s Avonds hadden we ons feestelijk aangekleed en voelden we ons zwaar overdressed toen we tussen de Tanzanianen liepen (wat een jurkje, mascara en los haar al niet kunnen doen!). We hebben heerlijk gegeten en als toetje kregen we een overheerlijke chocoladeverjaardagscake waarop ‘happy birthday Marieke’ stond. Aan het eind van de avond kreeg ik van Iris en Jonne een super leuke rugzak gemaakt van allerlei verschillende stofjes!
Mijn verjaardag was geweldig! Ik kan het wel aanraden, je verjaardag vieren in Tanzania!
AFSCHEID VAN ZUSTER LEMECK
We zijn voorlopig nog niet weg uit Tanzania, maar toch moeten we nu al afscheid nemen van mensen. Onze favoriete zuster, zuster Lemeck, wordt overgeplaatst naar een andere school. Als wij in mei weer terugkomen in Mikumi is zij waarschijnlijk al weg. We vinden het ontzettend jammer dat de altijd vrolijke zuster Lemeck met de meer dan geweldige lach ons niet meer op kan vrolijken als dat even nodig is! We hopen haar in mei nog eens op te zoeken, we missen haar nu al!
REIZEN IN APRIL
Omdat de kinderen in april vakantie hebben, hebben wij ook de kans om meer van het land te zien! Tijd om met een volgepropte backpack met het o zo betrouwbare openbare vervoer van Tanzania te vertrekken richting het noorden. We zullen eerst met de bus naar Morogoro rijden (samen met twee verloskunde-studenten die we deze week in Mikumi hebben ontmoet en helaas vanaf zondag niet meer in Tanzania zullen zien!). Daar zullen we een nachtje slapen om de volgende ochtend aan de lange busreis (ongeveer 10 á 12 uur) naar Arusha te beginnen. Na twee dagen bivakkeren in de Backpackerslodge zullen we beginnen aan een 5-daagse tour naar de NgoroNgoroCrater, de Serengeti en lake Manyara. We slapen in tentjes en worden door een gids rondgeleid in de verschillende parken. Verder hebben we nog niet gepland wat we gaan doen, we zullen dit in Arusha uitzoeken. We moeten ‘even’ naar Kenia voor ons visum en maken dan natuurlijk gebruik van de situatie om ook in Kenia het een en ander te doen en te zien!
We hebben er ontzettend veel zin in en zijn na al het werken stiekem ook wel een beetje toe aan vakantie!
Tutaonana baadaye!
Jonne, Iris en Marieke
-
28 Maart 2014 - 10:02
Jan Koopmans:
De verhalen worden steeds langer en jullie maken steeds meer mee.Dit beloofd nog wat voor de toekomst.
Door deze reisverslagen krijgen de mensen hier in Nederland en goed beeld van wat jullie doen en meemaken...prima.Ik merk ook dat er er steeds meer mensen zijn (ook waar je het niet van verwacht) die jullie volgen.Ga zo door en nog veel plezier de komende tijd.
Jan -
28 Maart 2014 - 11:03
Rosemarie:
Leuk naar de Ngororgoro!! lijkt me eeecht cool! Veel plezier!
-
28 Maart 2014 - 11:17
Petra Van Dam:
Dank jullie wel voor dit weer hele geweldige verslag. Ik kijk weer uit naar de volgende. Heel veel plezier daar en geniet er van.
Gr. Petra van Dam -
28 Maart 2014 - 13:22
Korrie:
Lieve meiden, bedankt voor weer zo'n prachtig verhaal. Marieke, nog gefeliciteerd met je 20ste verjaardag! Ik denk dat jullie heel flexibel en creatief worden van al dat POLE POLE. Als jullie weer terug zijn in Nederland staan jullie vast nergens meer van te kijken! Hartstikke goed, dat jullie een programma: "Feel free to speak Englisch" zijn aan het ontwikkelen. Ik hoop met jullie mee, dat het na jullie vertrek doorgezet zal worden en dat het zoden aan de dijk zal gaan zetten. Geweldig wat jullie allemaal gezien hebben in het Mikumi National Park. Ik wens jullie een hele mooie, fijne, (niet te) avontuurlijke reis in jullie vakantiemaand. Ga er maar lekker van genieten, dat hebben jullie zeker verdiend!
liefs, Korrie. -
28 Maart 2014 - 16:29
Anja Koopmans:
Hallo lieve meiden
Alweer een prachtig verhaal,en super mooie foto's.Geweldig om de belevenissen te lezen.
Jullie doen echt fantastisch werk daar,en maken ook heel wat mee. Wat fijn voor de kinderen dat jullie ze helpen met het Engels.Ook lief van de zusters dat ze de voor verjaardag van Marieke zo hun best hebben gedaan.Nu zijn jullie zeker aan jullie verdiende rust toe,en hoop ik dat jullie een mooie reis en tijd met elkaar hebben.Heel veel plezier geniet er van en pas goed op elkaar. Gr. Anja Koopmans. -
28 Maart 2014 - 16:31
Marcel Van Dijck:
Dank voor het steeds toezenden van jullie ervaringen.Met veel bewondering lees ik jullie belevenissen.Marieken,alsnog proficiat met je "jaardag".Nog vele jaren ....alle goeds en shalom,Marcel -
28 Maart 2014 - 20:33
Arno Lelieveld:
Hoi meiden,
Erg leuk om jullie verslag te lezen en te volgen hoe het jullie vergaat.
Jullie schrijven ook erg goed en levendig.
Ik kan me goed voorstellen dat dit een ervaring is/wordt die je nooit meer vergeet en die veel mooie herinneringen en levenslessen oplevert.
Heel veel plezier nog daar en groetjes van Sophie, Carlijn, Martijn, Ingrid en Arno -
28 Maart 2014 - 22:28
Maaike Van Baal :
hallo dames wat maken jullie veel mee het is prachtig om dat allemaal
te kunnen volgen net of ik er zelf een beetje bij ben
en nu verder het land bekijken in die mooie natuur om nooit te vergeten
ik hoop dat jullie prachtige weken hebben heel veel plezier en pas goed op je zelf en
op elkaar veel liefs en groeten van oma teus -
31 Maart 2014 - 23:43
Patricia Clements:
Heerlijk weer een mooi verhaal. Fantastisch -
31 Maart 2014 - 23:50
Patricia Clements:
Had nog meer maar dat kwam er niet op. Dat jullie fantastisch werk verricht hebben. En nu lekker reizen. En genieten van dat prachtige land en dieren. Pas goed opmekaar en goeie reis. En jonne -
02 April 2014 - 13:18
Marike:
ha dames,
Van harte gefeliciteerd Marieke! Leuk hoor om je verjaardag zo te vieren!
Leuk om jullie verhalen te lezen, en het valt me op dat jullie zo reeël zijn over wat het effect is van jullie ideeën en projecten! Knap hoor, want je moet het zo ook een beetje loslaten,
Geniet ze met jullie reis! -
08 April 2014 - 14:13
Yvonne Jansen:
Beste studenten,
Wat een prachtige verhalen. De foto's zijn ook indrukwekkend.
Geniet van al deze bijzondere ervaringen.
groet, -
09 April 2014 - 07:02
Marian :
Weer zo'n schitterend verhaal waar ik van genoot. Jullie beleven zoveel moois. Ervaringen waar je veel plezier van zult hebben. Het vraagt wel veel aanpassings vermogen van jullie! Dank je voor dit verslag ik ga de kinderen op school er weer over vertellen. Veel plezier met jullie reis!
Groetjes van Marian. -
14 April 2014 - 15:12
Mariejan:
Het meiden,
Wat een leuk verhaal weer! Leuk om er zo bij betrokken te blijven. Succes met jullie Engelse project maar geniet eerst van jullie ondernemende "vakantie". We zien de foto's graag tegemoet!
groeten uit Tiel
-
20 April 2014 - 15:20
Hanneke Clements:
Hallo meiden.
Ik geniet heel erg van jullie verhalen, ik kijk heel erg uit naar jullie volgende avonturen.
Jonne je doet het harstikke goed, ga zo door.
Juliie zijn goed in improviseren en zijn erg creatief.
Vele lieve groeten en pas goed op elkaar.
Hanneke Clements
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
